Szlak Chata Zverovka - Banikov - Ostry Rohacz - Wołowiec - Rakoń - Latana Dolina - Chata Zwerovka 10h

W dole dolina Żarska - widać Żarską chatę, a wtle góra Baraniec. Na szczyt można wejść m.in. od strony Płączliwego Rohacza lub
Informacja z Wikipedii: link http://pl.wikipedia.org/wiki/Baraniec_(Tatry)

Baraniec, Baraniec Wielki (słow. Baranec, Velký vrch) – znajdujący się w słowackiej części Tatr, trzeci co do wysokości szczyt Tatr Zachodnich[1]. Znajduje się ok. 2,5 km na południe od grani głównej i jest najwyższym szczytem w bocznej grani Barańców. Wznosi się ponad dolinami: Żarską, Jamnicką i Tarnowiecką. Jest zwornikiem dla 3 grani wychodzących z niego:

grań w północnym kierunku poprzez Żarską Przełęcz do Rohacza Płaczliwego
grań w południowo-wschodnim kierunku z takimi szczytami, jak: Szczerbawy, Klin, Mały Baraniec i grzbiet Klinowate
grań w południowo-zachodnim kierunku z szczytem Goły Wierch.
Pomiędzy dwoma ostatnimi graniami znajduje się Dolina Tarnowiecka. W zachodnich zboczach Barańca położona jest Dolina Bystrego Potoku (odgałęzienie Doliny Żarskiej)[2].

Od strony Doliny Jamnickiej znajdują się dwustopniowe kotły lodowcowe. Zbocza osiągają wysokość ok. 1000 m ponad dno doliny. Znajduje się na nich kilka potężnych żlebów, którymi zimą zsuwają się ogromne lawiny. Często przebywają tu kozice. W noc sylwestrową 1971/72 r. turyści spłoszyli tu te zwierzęta, 12 z nich zabiło się na oblodzonych zboczach.

Zbudowany jest z łupków krystalicznych z wtrąceniami amfibolitów i łupków grafitowych z granatami[3] .

W przeszłości stoki Barańca były wypasane. Był też Baraniec jednym z 5 głównych punktów triangulacyjnych w Tatrach. W 1820 r. zbudowano na jego szczycie drewnianą wieżę do triangulacji i wówczas to precyzyjnie pomierzono wysokość szczytu na 2185 m. Potem na miejscu wieży zamontowano betonowy słup z blaszaną skrzynką kontaktową. Sam wierzchołek jest kamienisty, zbocza w górnej części trawiaste. Ładne widoki na grań główną od Rohaczy po Banówkę, Otargańce i niemal cały Liptów. Ponad Otargańcami widoczny masyw Bystrej oraz Krywań i inne szczyty Tatr Wysokich[3].

Pierwsze wejście zimowe: J. Przyborowski i W. Majewski 23 lutego 1914 r.[3]