Szlak Chata Zverovka - Banikov - Ostry Rohacz - Wołowiec - Rakoń - Latana Dolina - Chata Zwerovka 10h

Widok z Banikowa na Żarską dolinę. Zejście od Banikowa w kierunku Hrubej Kopy jest mocno wyeksponowane, po grani biegną łańcuchy. Grań jest wąska, przy niepogodzie niebezpiecznie śliska. Ekspozycja w kierunku Żarskiej doliny

Informacja o Żarskiej dolinie z Wikipedia Link:http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBarska_Dolina
Dolina Żarska (słow. Žiarska dolina) – dolina walna w słowackich Tatrach Zachodnich. Ma 17,5 km² powierzchni i 7 km długości i jest jedną z najmniejszych walnych dolin tatrzańskich. W polskim nazewnictwie geograficznym funkcjonował do niedawna także egzonim wariantowy Smreczańska Dolina (słow. Smrečianska dolina).

Spis treści [ukryj]
1 Topografia
2 Geologia i roślinność
3 Historia
4 Turystyka
5 Szlaki turystyczne
6 Przypisy
7 Bibliografia



Topografia [edytuj]
Dolina sięga po szczyty grani głównej od Banówki poprzez Hrubą Kopę, Trzy Kopy po Rohacz Płaczliwy. Jej orograficznie prawe obramowanie stanowi grań Rosochy, lewe grań Barańców i Gołego Wierchu. Wylot doliny znajduje się w słowackich miejscowościach Żar i Smreczany i od nazwy tych miejscowości pochodzą nazwy doliny. Wznosi się na wysokości od 900 m n.p.m. (wylot doliny) po 2184 m (szczyt Barańca). Dnem doliny spływa potok Smreczanka (dopływ Wagu). Górne piętro doliny stanowią lodowcowe kotły Wielkie Zawraty i Małe Zawraty, rozdzielone przez Pośredni Groń. Bocznymi odgałęzieniami doliny są: Dolina Bystrego Potoku i Dolina Łuczywnik.


Geologia i roślinność [edytuj]
Dolina Żarska zbudowana jest głównie z łupków krystalicznych i gnejsów, a tylko w najwyższych partiach szczytowych z granitoidów. Była w przeszłości zlodowacona, o czym świadczy jej U-kształtny przekrój, kotły lodowcowe (m. im Banikowski Kocioł), strome podcięcia skalne w stokach i moreny. W zagłębieniach polodowcowych dwa niewielkie stawki: Żarski Stawek w górnej części doliny i nienazwane jeziorko w środkowej części doliny[1]. W przeszłości była wypasana, aż do 1930 r, wypasano tutaj również kozy. W wyniku intensywnego wypasu oraz wyrąbywania lasów i kosodrzewiny ok. 1930 r. niemal cała dolina była bezleśna. Jak pisała Z. Hołub-Pacewiczowa w 1931 r. „ lasu (...) nie ma zupełnie, a tylko kosówka ustawicznie wycinana stanowi podporę osadnictwa pasterskiego pod względem opałowym i budulcowym”. Po włączeniu obszaru doliny do TANAP-u i zaprzestania wypasu dolina porasta stopniowo lasem i kosodrzewiną i wkrótce zapewne odtworzą się tu typowe dla Tatr piętra roślinności. Obecnie lasy, porastające znaczną już część doliny często niszczone są przez potężne lawiny schodzące ze stromych i trawiastych na znacznej wysokości zboczy.